Գիշեր էր: Գյումրու մանկատան աշխատակիցներից մեկը երեխայի լացի ձայն լսեց, արագ վեր կացավ, շրջեց սենյակներով, բոլոր երեխաները քնած էին, սակայն նորածնի լացի ձայնը չէր կտրվում: Ձայնը կարծես բակից էր գալիս...
Իմ ներքին համոզմամբ Իսրայելի հարձակումը ոչ թե ռազմական հաղթանակի հասնելու նպատակ էր հետապնդում, այլ Իրանում իշխանության բռնազավթման՝ այսպես կոչված «հինգերորդ շարասյան»՝ շահ Ռեզա Փեհլևիի կողմնակիցների ձեռքով...
Տարածաշրջանը «եռում» է. Իրանի և Իսրայելի միջև չհայտարարված պատերազմ է, որի աշխարհագրությունը գնալով մեծանում է՝ կրակի երախի մեջ առնելով նոր տարածքներ...
Հայաստանի բնակիչներն անթաքույց երկրպագում են Այաթոլլա Խամենեիին և Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուսի գեներալներին, փոխարենը` լրիվ անտարբեր են, օրինակ` Փամբակ գետի ճակատագրի հանդեպ...
Այն, ինչ տեսնում ենք Իրան-Իսրայել, ՌԴ-Ուկրաինա հակամարտության պայմաններում, պատերազմի վարման ժամանակակից ձևերի և մեթոդների պայմաններում ու ինչ պատկերացումներ առաջադրում է ՀՀ իշխանությունը ոչ միայն անհամադրելի են, այլև Հայաստանին անխուսափելի պարտության են տանում...
Այս սարսափելի ռեգիոնալ «դըղորդ-դըմբդըմբոցի» մեջ, առավոտ կանուխ ի լուր աշխարհի «պետության առաջնորդն» իր պաշտոնական էջում ազդարարում է. «Երևանի մետրոպոլիտենի «Գործարանային» կայարանի շարժասանդուղքները փոխարինված են նորերով»՝ իր պոռոտախոսական «ինչպես խոստացել էի» հեշթեգի ներքո...
Շիրակի, Արագածոտնի, Լոռու, Տավուշի մարզերում երկու օր է՝ տարերային աղետ է. սաստիկ կարկտահարություններ, ուժգին քամիներ, փոթորիկներ, կարելի է ասել, նաև՝ պտտահողմ...
Փաստորեն, կողակիցներով որոշել են ինչ-որ ապուշ ծրագիր իրականացնել, ավտոշարասյուներով և ուղղաթիռներով թրև են գալիս Հայաստանով մեկ, աշխատակազմ են պահում, դահլիճներ վարձակալում, աշխատավարձ տալիս այդ եսիմինչի մեջ ներգրավված մարդկանց ու դա անում են ՊԵՏԲՅՈՒՋԵԻ հաշվին...
ԱՄՆ-Իրան բանակցությունները, որոնք փաստացի տապալվեցին Իսրայել-Իրան պատերազմի պատճառով, Հայաստանի համար միանշանակ դրական հետևանքներ էին ունենալու՝ պայմանավորվածությունների հասնելու դեպքում։ Նույնը, բնականաբար, վերաբերում էր նաև ռուս-ամերիկյան հարաբերությունների կարգավորմանը, որտեղ ևս զգալի առաջընթաց չկա...